عدالت خداوند
چنانکه مردم یک بار برای مرگ معین شدهاند، و پس از آن داوری خواهد بود. (عبرانیان ۹:۲۷)
مانند هر حاکم خوبی، خداوند به اندازهای که باید شورش ما را جدی میگیرد، اهمیت میدهد. او ما را به خاطر اعمالمان پاسخگو میکند چون برای او مهم است که ما او را بیاحترامی کنیم، دیگران را به بدی رفتار کنیم و دنیای او را خراب کنیم.
به عبارت دیگر، خداوند نمیگذارد شورش برای همیشه ادامه یابد. این برای او بیعدالتی خواهد بود که چنین کند.
ما داوری خداوند علیه شورش خود را در واقعیت مرگ تجربه میکنیم. رنج و مرگ طبیعی نیستند. فساد، پوسیدگی و مرگ در دنیای ما بخشی از تنبیه خداوند برای رد کردن او توسط انسانها است.
اما داوری دیگری وجود دارد که ما باید با آن روبهرو شویم. روزی همه ما در برابر خداوند خواهیم ایستاد و از زندگیمان، از آسیبی که زدهایم و از رد کردن شخصی او به عنوان حاکم زندگیمان پاسخ خواهیم داد.
حکم خداوند در آن روز این خواهد بود که آنچه را خواستهایم به ما بدهد—که همان جدا شدن از اوست. او ما را به طور دائم از خود جدا خواهد کرد. و چون خداوند منبع زندگی و تمام چیزهای خوب است، جدا شدن از او به معنای نابودیای است که هرگز پایان نمییابد.
این چیز وحشتناکی است که زیر حکم داوری خداوند قرار بگیریم. این پیشامدی است که همه ما با آن روبهرو خواهیم شد، زیرا همه ما در شورش علیه خداوند گناهکاریم.
خلاصه:
- خداوند اجازه نمیدهد که ما برای همیشه علیه او شورش کنیم.
- تنبیه خداوند برای شورش، مرگ و داوری است.